ANNECİM
Gülümsemen kadar içtendi sevgin
Gözlerin kadar muhteşem
Ama bir şey eksikti sende
Sen fazla düşünceliydin
Sanki ikimizi de taşıyacak kadar genişti duyduğun sevgi
Kalbin o kadar seviyordu ki
Ama bir şey eksikti işte
Merhametin kadar fazla değildi nefretin
Güldüğün kadar gülümseten bir mutluluktu seninki
O kadar mutlu olmamıştım ben hiç
Bu mutluluk bana biraz fazla geliyordu sanki
Bu kadar çok sevmemişti beklide kimse beni
Anlamaya çalışıyordum seni
Ellerini…
Beni sardığında duyduğun sevinci
Güvende olduğumda rahatlayan nefesini
Her şeyden önce biraz da seni
Dedim ya anne, kimse bu kadar sevmedi beni
Ve bu kadar sıkı tutmadı ellerimi
Hiçbir sevgi gülümsetmedi üzüldüğümde gözlerimi
Kollarında biraz şefkat birazda endişeyle büyütmedi beni
Bu yüzden işte farklıydın sen
Herkesten farklı bir adın vardı
Beni sevdiğini söylerken gözleri dolan
Beni sararken kollarında uyutan
Hasta olduğumda yanımda olan
Benim bana önemli olduğumu söylerken bile o an sevgiyle dolan
Bana bu güzel duyguların hepsini tattıran biriydin sen
Bir adın vardı işte
En güzel adını söylerken dudağımda müherlenirdi sevgin
Sen annemdin benim
Adın anneydi işte
En güzel isimdi bu şimdiye kadar kulağımda çınlayan
Sesinde yitirirdim zamanı
Tüm bunlar için yine gözlerimdeki sana söylüyorum
Anne!
YAZAN:Bengisu